donderdag 8 januari 2015

Arme Anne

Ik ga nog liever naar de zondagmis. Elke zondag verplicht opstaan om nutteloos aan de zijlijn te staan. Nee, ik luister nog liever naar ‘in een bakske vol met stro’. Wat voor een klootzak van een vader heb jij eigenlijk? Egoïstisch kiezen voor een bullshit hobby en nog erger, jullie daar in meesleuren. Te denken wat jij allemaal niet had kunnen verwezenlijken op al die zondagen. Talloze schilderijen! Anne de moderne Modigliani. Ingewikkelde theorieën, Steven Hawking achterna. Of gewoon lekker in de zetel met films van Tarantino, Allen of Anderson om daarna zelf films te gaan maken. Klinkt leuk hé? Maar ja, in plaats daarvan stond je elk weekend koud te lijden terwijl er gevaarlijke wielen, onmannelijke benen en piszakjes voorbij vlogen. Om dan maar te zwijgen van het aanwezige volk. Op wat voor type man val jij nu eigenlijk? Eentje met geschoren benen? Eentje die elk weekend tweezijdig gekust wordt door babes? Een traditie die ze trouwens moeten afschaffen. Wat hebben die babes te maken met de overwinning? En zeg me austublieft niet dat jij als kind zo’n podiumbabe wou worden. Ik heb nog nooit zoiets zieligs gehoord. Zoef, papa is daar. 1, 2, 3 , 4 , 5 seconden.  En hij is weg.  Voor minsten tien minuten. En dan komt hij weer voorbij en is hij weer weg. Wacht. Jij was twaalf en dus nuchter?  Arme Anne.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten