De lucht

zingt een dwaas lied

Gespannen en woest

onregelmatig

ritme

Dat de wind dansend naar binnen stuurt

Hij ligt

onder de bladeren

springt op en neer

Terwijl

de regen sterft

Hoor ik jou weer

ik kan er niet omheen

die vredige jas

die heelt

Als muziek

die je ooit kende

In een achterhoek van je verlangen speelt

Het blijft hangen

Een nummer

De tonen lopen door

innige herinneringen

van mijn jeugd

ze spelen rustig voort

de wind duwt

dramatisch komen ze

als onrust dichterbij

de tonen slaan om

in donder

van zilveren schaamte en pijn

niets blijft over

dan die melodie

die je ooit kende

niets blijft over

dan die melodie
die jij ontfermde