naakte superheldin

Op handen en knieën zocht ik naar mijn oorbellen. Naakt. In zijn appartement. En hij had een vriendin. Het was niet mijn beste moment. Die ochtend leefde ik nog steeds in de waas. De waas van bevrediging en alcohol die hij trakteerde. Het enige wat ik wist, was dat ik mijn oorbellen moest vinden. Wat als zij die vond? Ik wou niets kapot maken ookal was het daar te laat voor. Pas wanneer ik me omdraaide richting raam en zag dat de overburen mij in volle glorie bekeken, dook ik weg van schaamte. Wegwezen. Ik trok mijn kleren, die genadeloos op de vloer lagen, zo snel aan als ik kon. Die beha hoefde niet, ik stopte hem in mijn tas. Mijn veters hoefden niet gestrikt. 'Als hij maar niet wakker wordt. Wordt alsjeblieft niet wakker.' De sjaal die ik droeg, wapperde naar achteren door de woeste wind. Ik zag mezelf in een winkelraam voorbij flitsen. Ik was net een superheldin met een cape maar niet heus. Toen ik thuiskwam en mijn schoenen uittrok hoorde ik iets op de vloer kletsen. Daar lagen ze: mijn oorbellen en mijn geweten. Het was toen dat ik besliste nooit meer een one night stand te hebben.