Schuinover het grote huis zit ik, slurpend aan een paprika soepje. Die is heet. Ik inspecteer het gebouw van boven tot onder. Nog steeds dezelfde grijze muren. Nog steeds dezelfde bruine deur. Ik zit in Copper. Een gezellig tentje dat kookt met bio-producten. Zelfs mijn rozenbottel thee is bio. Die brengt de serveuse. Ze kijkt me aan en zegt: “Je jurkje past perfect in ons interieur.” Ik draai me om en kijk naar de muren en glijd nu langzaam met m’n ogen langs de hele zaak. “Haha, merci!” Wist zij veel dat ik deze ochtend me veertien keer verkleedde toch ik besloot m’n rode jurkje met plissé plooien aan te trekken. Een outfit veel te chic voor een middagje schrijven. De aard van het beestje verandert niet snel. Verkleden zal ik altijd fijn vinden. Al had ik het liever gedaan in mijn ouderlijk huis. Met beide ouders. Hierover.